Jun 20, 2011

Kebuk Wasap

Aku sibuk sungguh sekarang. Sampai berkebuk belog ni aku tinggalkan. Jengah cuma sekali sekala. Betul aku sibuk. Tak tipu.

Nak jumpa kawan2 pun kena pandai curi masa. Balik kampung apatah lagi. Susah bebenor. Jangan orang tua kecik hati dah la aku jarang balik. Sebulan cuma sekali. Idea nak tulis kadang2 datang bergerombolan. Tapi cuma disaat aku sibuk menguruskan kerja2 ofis yang memang tak pernah nak habis. Bila aku duduk, ketik keyboard memang idea tu tersekat. Macam longkang penuh sampah. Tak datang. Hampeh.

Perancangan sekarang banyak. Aku nak buat macam2. Tapi masa membataskan. Ingat nak belajar menjahit, tapi belum ada masa nak usha kat mana ada kelas yang available untuk weekend. Aku takut nanti bila ada, aku pulak yang sibuk melampau mengalahkan Perdana Menteri. Susah dan payah.

Cuma aku mengharapkan kalau pun sesibuk mana aku tak lupa diri. Ha! apa kaitan sibuk dengan lupa diri? Kau memang pening lalat. Tak ada kaitan pun. Kah kah kah. Saja bagi ingatan, jangan lupa diri. Jangan lupa mak ayah. Jangan tersasar dari landasan sebenar.

Sekarang aku tengah sibuk cari assistant. Macamkan lah pangkat kau besar sangat nak assistant segala. Tak. Aku perlu ada orang tolong untuk uruskan simple things supaya aku ada masa nak tumpu pada yang lain. *Dan juga ada masa nak berblogging balik* Alasan tu tak boleh bagitau bos. Hahaha. Tapi aku susah nak buat pilihan. Macam2 jenis resume yang masuk. First impression tu penting bagi aku. kalau kau dah letak gambar ala ala myspace kat resume, aku automatik jugde kau tak serius. Tak tau kenapa. Kenapa perlu letak gambar macam tu. Tolong jawab.

Mungkin aku ada pengalaman buruk yang mana assistant aku lari tanpa notis. Tetiba je, resign. Memang haprak la. Kau ingat company bapak kau punya? Takkan marah sikit kau terus nak lari? Kalau macam tu sampai bila2 pun kau takkan dapat kerja dengan baik. Terima teguran orang akan bantu kau jadi lebih baik. Marah, memang aku marah. Sebab sekelip mata kerja aku jadi dua kali ganda. Aku terpaksa balik umah malam. Pending work aku bertambah2 sampai ke sudah tak clear tray aku. Tapi, apakan daya. Nak tak nak aku kena cari assistant baru, supaya aku dapat lupakan trauma aku tu. Semoga aku berjaya!

Aku harap blog aku takkan berubah jadi kebuk wasap mahupun kaki retort. Aku harap.
*harap saja tak bermakna, kau kena usaha Shahida!*